Een lezer van deze site wees erop dat er een parallel is tussen de uittocht van het volk Israël onder leiding van Mozes en de terugkomst van Jezus. Dit deed mij denken aan een scriptie die ik als student een keer heb gemaakt over 1 Tessalonicenzen 4:13-18, waar staat:
3 Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over degenen die u ontvallen zijn, zodat u niet hoeft te treuren, zoals anderen, die geen hoop hebben.
14 Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden bij zich zal halen, samen met Jezus zelf. 15 Wij zeggen u met een woord van de Heer:
wij, die in leven blijven tot de komst van de Heer, zullen de doden in geen geval voorgaan. 16 Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, 17 en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet.
Dan zullen we altijd bij Hem zijn. 18 Troost elkaar met deze woorden.
Als Mozes het volk Israël uit Egypte leidt, komen ze bij de berg Sinaï, waarop de HEER afdaalt. En dan lezen we in Exodus 19:17 (NBV21):
Mozes leidde het volk het kamp uit, God tegemoet.
In Exodus 19:16-19 lezen we letterlijk: En het was op de derde dag toen het morgen werd, en er waren donderslagen en bliksemstralen, en een zware wolk boven de berg, en een geluid van een bazuin (ramshoorn; H. sjofar; Gr. salpingks), zeer luid en heel het volk in het kamp beefde. 17 En Mozes leidde het volk het kamp uit om God te ontmoeten; en zij stelden zich op aan de voet van de berg. 18 De Sinai was volledig in rook gehuld, omdat de HEER daarop neerdaalde in vuur. En de rook ervan steeg op als de rook van een oven, en de hele berg beefde zeer. 19 En het geluid van de ramshoorn klonk en werd zeer sterk.
Ook in 1 Tessalonicenzen 4 lezen we van het geluid van de bazuin (Gr. salpingks) van God. Eigenlijk ligt de parallel niet zozeer tussen Mozes en Jezus, maar tussen de komst van de God de Heer uit de hemel en de komst van de Heer Jezus uit de hemel. Beiden dalen neer. Toen bleef het volk onderaan de berg staan, maar straks mag zijn gemeente de Heer tegemoet gaan, zoals Mozes toen, de levenden samen met de reeds gestorvenen, en samen met de Heer blijven.
In 1 Tessalonicenzen 2:18 schrijft Paulus dat de gemeente bij de terugkomst van de Heer zijn erekrans is. In die tijd werd een keizer die ook Heer (kurios) werd genoemd, als hij een stad bezocht, feestelijk binnengehaald. De plaatselijke overheid en burgers gingen hem tegemoet met erekransen. Paulus zegt deze gemeente dat zij bij de terugkomst van de Heer zijn erekrans is. Met deze gemeente als zijn erekrans zal hij de Heer lucht tegemoet gaan.
Toen Mozes de HEER tegemoet ging, was er een zware wolk boven de berg. Straks mag zijn gemeente Hem in de wolken tegemoet gaan. Hier komt de uitdrukking ‘ in de wolken’ zijn vandaan!
De thema’s, heiliging en de lichamelijke omgang met een vrouw, komen naar voren als Mozes het volk de HEER tegemoet moet leiden én bij het leven in de christelijke gemeente.
In Exodus 19:14 heiligt Mozes het volk van te voren (en moeten zij hun kleren wassen); ook mogen zij geen omgang hebben met een vrouw. In 1 Tessalonicenzen 4:3 staat: ‘Dit is de wil van God: uw heiliging’; in 1 Tessalonicenzen 4:4-8 dat ieder zich onthoudt van hoererij en in heiliging (toegewijd aan God) en eerbaarheid zijn eigen vrouw verwerft. Toen direct voorafgaande aan de ontmoeting met de Heer, nu voortdurend, maar je kunt ook zeggen: leef voortdurend in verwachting van de terugkomst van de Heer.
In de oude Griekse vertaling van de Hebreeuwse tekst staat in Ex. 19:17: eis sunantèsin tou theou (tot een ontmoeting met God). In 1 Tessalonicenzen 4:17 staat: ‘eis apantèsin tou kuriou’ (tot een ontmoeting met de Heer of om de Heer te ontmoeten).
